Demonstratierecht – maar voor wie?
En dan heeft de discussie over het demonstratierecht ook Barneveld bereikt. Ook onze burgemeester heeft het er moeilijk mee en dat heeft enerzijds te maken met de regelgeving, die het recht om te demonstreren (terecht) ruim interpreteert en anderzijds met demonstranten, die het recht op demonstreren voor anderen dan henzelf zoveel mogelijk probeert te beperken.
Wel het recht claimen om te mogen demonstreren …
Het is in een vrije democratische samenleving essentieel dat mensen mogen zeggen wat ze belangrijk vinden. Een democratische samenleving wordt gevormd door haar burgers en wat haar burgers belangrijk vinden. Het eerste wat dan belangrijk is is dat de burger dan kan melden wat ze belangrijk vindt. De vrijheid van meningsuiting is dan essentieel en het recht om te demonstreren is daar een vorm van.
Het is dan aan de overheid om te zorgen dat deze vrijheid van meningsuiting in de vorm van een demonstratie mogelijk wordt. Dat is ook exact wat onze burgemeester als vertegenwoordiger van de overheid heeft toegestaan.
… en dezelfde rechten niet aan een ander gunnen.
En dan gebeurt er sinds een tijdje iets bijzonders. Bepaalde fanatieke groepen vinden het ontzettend belangrijk dat zij wel alle vrijheid krijgen om hun mening kenbaar te maken. Tegelijkertijd vinden dezelfde groepen het heel erg ongewenst dat anderen (let wel: met een andere mening) diezelfde vrijheid krijgen. Het gevolg is dat de groep, die het recht op demonstraties ontzettend belangrijk vindt, ditzelfde recht op allerhande manieren voor anderen probeert te blokkeren.
Het is dan dat waar een overheid op verzoek van de burgers de vrijheid van meningsuiting mogelijk maakt sommige van haar burgers alles doen om dit essentiële recht voor anderen onmogelijk te maken. Daar zijn deze burgers ook heel creatief in. Dat is ook exact wat wij nu ook in Barneveld hebben ervaren.
Vrijheid nemen is egoïsme – vrijheid geven is democratisch
Als je iets heel belangrijk vindt en je pleit er hartstochtelijk voor dat dit beschikbaar moet zijn - zoals vrijheid om te demonstreren – dan is het zuiver egoïsme als je het zelf wel wilt, maar het voor een ander blokkeert. Eigenlijk is het heel simpel en we doen dit allemaal: een ander iets gunnen. Het lijkt vanzelfsprekend. Sinds milieuactivisten, Extention Rebellion en nu de Pro-Palestijnse groeperingen de vrijheid afnemen bij anderen waar ze het zichzelf toe-eigenen weten we dat het niet vanzelfsprekend is. Het is een verworvenheid waar we zuinig op moeten zijn en wat je een ander niet gunt kun je ook niet voor jezelf opeisen.
Het heeft ook een naam: tolerantie. En steeds duidelijker wordt dat je niet tolerant kunt zijn tegenover intolerantie.
Met liberale groeten,
Peter Lamberts