De afgelopen week werden gekenmerkt door twee opvallende gebeurtenissen. Binnen de VVD werd bekend dat Halbe Zijlstra gelogen heeft over een ontmoeting van 12 jaar geleden en hij trok hieruit zijn consequenties en trad af. In dezelfde periode is sprake van een volstrekte ontmanteling van het democratisch gehalte van Forum voor Democratie van Thierry Baudet. Daar worden de insprekers de mond gesnoerd en gaan ze gewoon door alsof er niets gebeurd is.
Inspraak is vervelend.
Inspraak is de kracht van de democratie en daarom is het ook zo ontzettend lastig om mee om te gaan. De kracht van iedere politicus zit in het geloof in eigen ideeën en de bevlogenheid om deze eigen ideeën over het voetlicht te brengen. Zonder deze bevlogenheid ben je als de verkoper, die uitgebreid de nadelen van zijn product vertelt; van zo’n verkoper koop je niet gauw iets.
Juist in een democratie is het mogelijk dat ook jij met jouw overtuiging op de zeepkist kunt gaan staan om je ideeën te brengen. Vanaf die zeepkist kun je mensen aan je binden en kun je namens hen jouw verhaal brengen. Logisch, want als je de enige bent met jouw mening dan is het blijkbaar niet zo’n goede mening. Ook dat is democratie.
Moeten mensen met een mening ook luisteren naar andere meningen?
Wil je groeien als politicus dan is het daarom ook belangrijk dat je ook oor hebt voor de goede kanten van andermans verhaal. Alle politici zijn verkopers, die hun eigen verhaal aanprijzen en waar alle producten sterke en zwakke kanten hebben. Waar de verkopers scherp worden gehouden door consumenten, de pers en consumentenorganisaties worden politici scherp gehouden door hun leden, de pers en andere politieke partijen.
Een essentieel verschil tussen een democratie en al het andere is daarom het besef dat de mogelijkheid om je verhaal te vertellen niet alleen aan jou is voorbehouden. Juist als je wilt dat er naar je geluisterd wordt moet je beseffen dat je niet de enige bent met een goed verhaal. Zeker als je mensen verzamelt onder de noemer van democratie moet je beseffen dat je slechts een verkoper bent en er meer goed is dan alleen jouw mening.
Democratie bestaat uit vele kleine stemmen
De VVD en het FvD hebben beiden de ‘D’ van ‘Democratie’ in hun naam. De lakmoesproef is de mate waarin de top van de partij de democratie voor zichzelf houdt of gunt aan haar leden. In mijn eigen Barneveld zitten b.v. Theo Bos, Gerard van den Hengel en Piet Thijsse al jaren in vergaderingen in Den Haag en Arnhem om een steentje bij te dragen voor de agrarische sector. Als we dan een crisis hebben (MKZ, kippenpest of fipronil) komen ze ook uit Brussel, Den Haag of Arnhem naar ons in Barneveld om de situatie op te nemen en te bespreken in de verschillende parlementen. Parlementen waar steeds de vele kleine stemmen van de VVD-leden worden gedeeld en waar die stemmen (hopelijk) ook door andere partijen worden gehoord.
Soms gaat het mis en rijdt iemand een scheve schaats. In het echt ga je dan hard onderuit, want ijs geeft niet mee. In de politiek blijkt het anders te gaan. Verschillende politieke partijen hebben veel moeite met kritiek van buiten of van binnen. De drang om te blijven zitten om het eigen verhaal te kunnen vertellen is groter dan de wens om te luisteren en de vele kleine stemmen uit de samenleving door te geven. Daar blijven ze dus steeds dezelfde fouten maken. De VVD is de enige partij waar de top haar consequenties trekt als blijkt dat ze fout zit. Dat verkoopt niet zo lekker, maar het zorgt er wel voor dat het geluid vanuit de basis blijft doorklinken. We gaan binnen de VVD dus gewoon door met het doorgeven van onze mening en wij blijven gehoor krijgen in Arnhem, Den Haag en Brussel.
Niet altijd natuurlijk, want er zijn meer VVD-ers dan alleen wij in Barneveld.