Politici hebben een bijzondere eigenschap: ongeacht hun mening proberen ze alles te doen om de burger het idee te geven dat ze hetzelfde zeggen als de burger wil horen. De laatste paar jaar is er een steeds belangrijker wordende uitzondering: volgens sommige politieke partijen mogen onze boeren helemaal de rambam krijgen. Zij kunnen zich verplaatsen in het leed van bijzondere korstmossen of allerhande struiken of bomen en zien de boer als de grote bedreiging. Niet het vliegtuig, niet de stedenbouw, niet de industrie. Nee, de boer snapt niets van de natuur en verdient daarom geen plaats in onze samenleving. Hier en daar een scharrelkip of vrolijk huppelend lammetje mag nog net, maar bonter moet het niet worden.
Meningsverschillen in het college
Deze week kwamen deze meningsverschillen ook heel duidelijk naar voren in het college. Daar heb je 3 partijen en 3 varianten:
Variant 1: de SGP is duidelijk voor
de SGP is van oudsher een steunpilaar voor de boeren. Er stemmen ook veel boeren op deze partij en het grote manco voor hen is dat de SGP weliswaar in Barneveld heel groot is, maar in Den Haag niet veel in de melk te brokkelen heeft. Niet alleen omdat de SGP in Den Haag heel klein is, maar vooral ook omdat de SGP-Barneveld in de landelijke SGP ongeveer onzichtbaar is (zie ook mijn eerdere profiel van de SGP Barneveld).
Variant 2: Lokaal Belang is duidelijk tegen
Lokaal Belang staat precies aan de andere kant. Als echte lokale partij (waar Pro 98 steunt op de landelijke D66 en PvdA) zijn ze verklaard kritisch op de schaalomvang van de Nederlandse agrarische sector. Dit bleek ook tijdens de raadsvergadering van afgelopen woensdag. In de Barneveldse Krant is duidelijk te lezen, dat fractievoorzitter Van den Born een – zoals we hem kennen – vurig pleidooi hield voor de natuur. Het is een duidelijk standpunt en ook in lijn met hetgeen Lokaal Belang tijdens de verkiezingen heeft uitgedragen.
Variant 3: de ChristenUnie is tegen maar durft daar niet voor uit te komen
Waar de kiezer bij de SGP en Lokaal Belang precies weet wat ze kan verwachten heeft de ChristenUnie een probleem. Met een grote vertegenwoordiging aan boeren in hun achterban zijn ze het politiek gewoon eens met Lokaal Belang. Landelijk laten ze de agrarische sector vallen als een baksteen en lokaal ook, maar durven ze dat niet hardop te zeggen. Dan krijg je wat typisch is voor de politiek: praten met meel in de mond.
Mede door de helderheid in de verschillende standpunten is het stikstof-dossier sterk gepolariseerd. De ChristenUnie zit hierbij in een weinig benijdenswaardige positie, omdat ze het feitelijk eens zijn met een standpunt dat hun eigen achterban niet deelt. De VVD heeft hier landelijk ook last van, maar daar heeft de achterban (zeker ook in Barneveld) hard op de rem getrapt. Bij de ChristenUnie is de achterban onzichtbaar en dat leidt tot een omzichtig verhaal waar alle andere partijen ongekend openhartig zijn.
Hoe het college in Barneveld deze varianten tot één beleid smeedt? De toekomst zal het leren en blijf daarom deze column volgen.
Met liberale groeten,
Peter Lamberts